இந்தியா ஒரு விவசாய நாடு. இந்த நாட்டின் சுவாரஸ்யமான விஷயம் என்னவென்றால், நீங்கள் பல்வேறு திசைகளில் பயணம் செய்யும்போது, கலாச்சாரம், உணவுப் பழக்கம், உடை, மொழி மற்றும் விவசாய அமைப்பில் மாற்றத்தைக் காண்கிறீர்கள். விவசாயம் செய்வதற்கு பல்வேறு வழிகள் இருந்தாலும், நம் நாட்டிற்கு சொந்தமான மற்றும் இன்னும் பின்பற்றப்படும் மூன்று விவசாய முறைகளை இங்கே கூற விரும்புகிறேன்.
இந்தியாவில் பாரம்பரிய சாகுபடி முறைகள்
-
சாகுபடி மாற்றம்
வடகிழக்கு இந்தியாவில் இந்த சாகுபடி முறை பரவலாக உள்ளது. இந்த முறையில், மக்கள் இயற்கை தாவரங்களின் கீழ் நிலத்தைப் பயன்படுத்துகின்றனர், பொதுவாக, காடுகள். அவர்கள் அதை வெட்டுதல் மற்றும் எரியும் முறை மூலம் அழிக்கிறார்கள். பின்னர், சில வருடங்களுக்கு விளைநிலப் பயிர்களை (தற்காலிகமாக வளர்க்கப்படும் பயிர்கள்) வளர்க்கிறார்கள். இந்த நிலம் இயற்கையான தாவரங்களை மீண்டும் உருவாக்க அனுமதிக்கப்படாமல் விடப்படுகிறது.
முன்பு, தரிசு காலம் 10-20 ஆண்டுகள்; ஆனால் இப்போது அது 2-5 வருடங்களாக குறைந்துள்ளது. இது அதிகரித்து வரும் மக்கள் தொகையின் விளைவு என்று நிபுணர்கள் நம்புகின்றனர். துரதிருஷ்டவசமாக, இன்று, மாற்று சாகுபடி முறை ஒரு பெரிய சீரழிவைக் கண்டது, இது மண் அரிப்பு மற்றும் மண் வளத்தை குறைப்பதற்கு வழிவகுத்தது. இது, குறைந்த உற்பத்தித்திறனுக்கு வழிவகுத்தது.
-
மலை சாகுபடி (டாங்யா)
"டாங்" என்றால் "மலை" மற்றும் "யா" என்றால் சாகுபடி. எனவே, "டாங்யா" என்பது "மலை சாகுபடியை" குறிக்கிறது. இது மியான்மரில் உருவானது. இது 1890 இல் காலனித்துவ காலத்தில் வங்காளம் மற்றும் சிட்டகாங் பகுதிகளில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. பின்னர், சாகுபடி முறை ஆசியா, லத்தீன் அமெரிக்கா மற்றும் ஆப்பிரிக்கா முழுவதும் பரவியது.
இந்த முறை வருடாந்திர விளைச்சல் பயிர்கள் மற்றும் வன உயிரினங்களை ஒன்றாக வளர்ப்பதை உள்ளடக்கியது. இந்த சாகுபடி முறை வனத்துறைக்கு சொந்தமான நிலத்தில் நடைமுறையில் உள்ளது. சில விவசாயிகள் தங்கள் பயிர்களை வளர்க்க குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு நிலத்தை குத்தகைக்கு எடுத்துள்ளனர். இது ஒரு வெற்றி நிலைமை, ஏனெனில் விவசாயிகள் தங்கள் பயிர்களைப் பார்க்கிறார்கள், அதே நேரத்தில், வனப் பகுதியில் உள்ள மரக் கன்றுகளை கவனித்துக்கொள்கிறார்கள்.
இந்த வகை சாகுபடி முறை நிலையான வேளாண் வன பொருளாதாரத்தை ஊக்குவிக்கிறது.
3.காடுகளில் சாகுபடி (ஜாபோ)
காடுகளில் சாகுபடி வடகிழக்கு மலைப்பகுதிகளின் சிறப்பியல்பு, குறிப்பாக நாகாலாந்தில். இந்த முறை விவசாயம், வனவியல், மீன்வளம் மற்றும் கால்நடைகளை ஒருங்கிணைக்கிறது. சரிவுகளைக் கொண்ட பாதுகாக்கப்பட்ட மலை உச்சிகளின் நீர்ப்பிடிப்புப் பகுதியிலிருந்து மழைநீரை விவசாயிகள் சேகரிக்கின்றனர். நீர் வெளியேற்றத்தைக் கட்டுப்படுத்தும் ஒரு குளத்தில் சேகரிக்கப்படுகிறது. குளத்தில் வண்டல் வராமல் தடுக்கும் இடங்களில் மக்கள் வண்டல் தேக்க தொட்டிகளை கட்டியுள்ளனர்.
குளத்தில் சேமிக்கப்படும் நீரின் அளவைப் பொறுத்து சாகுபடி செய்யப்படுகிறது. முதன்மையாக, நிலத்தில் அரிசி வளர்க்கப்படுகிறது. மொட்டை மாடிகள் அல்லது நீர்ப்பாசன கால்வாய்கள் அமைக்க முடியாத உயர் மலைப்பகுதிகளில் இந்த வகை சாகுபடிசெய்யப்படுகிறது.
ஜபோ என்பது தண்ணீரை அடைப்பதை குறிக்கிறது. நாகோலாந்தில் ஃபெக் மாவட்டத்தின் கிக்ருமா கிராமத்தில் ஜாபோ சாகுபடி தோன்றியது என்று கூறப்படுகிறது.
மேலும் படிக்க...